Μήνας: Νοέμβριος 2024

Αλληλεγγύη στα διωκόμενα της εκκένωσης του Πολυτεχνείου του Νοέμβρη 2020 – Πέμπτη 14/11 9:00 Ευελπίδων

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΟΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΤΗΣ 13ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020

Τον Νοέμβρη του 2020, και λίγες μέρες μετά την επαναφορά του καθολικού περιορισμού κυκλοφορίας στα πλαίσια της “πρόληψης της διασποράς της Covid-19”, αποφασίζεται το σφράγισμα του κάτω Πολυτεχνέιου από το Υπουργείο Προ.Πο. και την διοίκηση του ΕΜΠ εν όψει των αγωνιστικών κινητοποιήσεων για το τριήμερο του Πολυτεχνείου. Στις 12 Νοέμβρη, μία μέρα πριν την εφαρμογή του lock-out, άνθρωποι του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος επιλέγουν να εισέλθουν στο χώρο του Πολυτεχνείου θέτοντας υπό αμφισβήτηση τον αποκλεισμό του ίδιου του χώρου, τις σχεδιαζόμενες απαγορεύσεις της επερχόμενης πορείας της 17ης Νοέμβρη αλλά και της επιβληθείσας απαγόρευσης των συναθροίσεων. Παράλληλα και στο ίδιο ευρύτερο πλαίσιο, πραγματοποιείται κατάληψη στην πρυτανεία του ΕΜΠ στου Ζωγράφου. Σύντομα, το Πολυτεχνείο βρίσκεται αποκλεισμένο από τις δυνάμεις καταστολής και η πρόσβαση από αλληλέγγυο κόσμο γίνεται αδύνατη. Την επόμενη μέρα, η αστυνομία εισβάλει στον χώρο και τον εκκενώνει, συλλαμβάνοντας 68 άτομα με τις κατηγορίες της διασποράς Covid, της διατάραξης και διακοπής της ομαλής λειτουργίας εκπαιδευτικού ιδρύματος, της διέγερσης σε διάπραξη πλημμελήματος και έκθεσης σε κίνδυνο της δημόσιας ασφάλειας και της απείθειας. Επιπρόσθετα, σε κάποια συλληφθέντα επιβάλλονται και πρόστιμα «άσκοπης μετακίνησης».

Η πανδημία του κορωνοϊού αποτέλεσε την κορωνίδα των συναπτών καταστάσεων εξαίρεσης της τελευταίας 15ετίας στον ελλαδικό χώρο. Το κράτος, προφασιζόμενο της προστασία της δημόσιας υγείας, εξάντλησε το κατασταλτικό του οπλοστάσιο μέσω των απαγορεύσεων (κυκλοφορίας, διαδηλώσεων, συναθροίσεων), του διαρκούς ελέγχου σε φυσικό και ψηφιακό επίπεδο, την επαναφορά νομοθετημάτων της επταετίας, την γιγάντωση και τον εκσυγχρονισμό της αστυνομίας. Παράλληλα, το ήδη υποβαθμισμένο σύστημα υγείας δεν ενισχύθηκε στο ελάχιστο, στρώνοντας το δρόμο της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης της υγείας, της περιστολής των δυνατοτήτων του και της προσβασιμότητας από τους μη-έχοντες, με την απόληξη αυτής της κρατικής στρατηγικής να γίνεται πλέον πρόδηλη, με την εισαγωγή των επί πληρωμή απογευματινών χειρουργείων.

Στα πλαίσια της ολομέτωπης επίθεσης στον κόσμο του αγώνα εντάσσεται και η αποστείρωση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Χώροι που ιστορικά αποτελούν πεδίο πολιτικοποίησης και πολιτικής δραστηριότητας, βρίσκονται στο στόχαστρο. Η κατάργηση του ασύλου, οι εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων στα πανεπιστήμια, η όλο και συχνότερη εισβολή και στρατοπέδευση μπάτσων, η ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η ποινικοποίηση των γενικών συνέλευσεων και οι διώξεις για τις καταλήψεις σχολών δεν στοχεύουν σε καμιά υποτιθέμενη εξυγίανση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά στην επιβολή σιγής νεκροταφείου σε χώρους που αποτελούν θερμοκοιτίδες ανατρεπτικών διεργασιών. Ιδιαίτερα για την γειτονιά των Εξαρχείων οπού εδράζεται ο χώρος του κάτω Πολυτεχνείου, το στοίχημα από την μεριά κράτους-κεφαλαίου είναι πολυεπίπεδο, καθώς εδώ και χρόνια προσπαθείται η απέκδυση των πολιτικών χαρακτηριστικών που ιστορικά φέρει η γειτονιά με πολλαπλούς τρόπους. Η διαρκής παρουσία μπάτσων, η κατασκευή του μετρό, ο εκτοπισμός των κατοίκων λόγω των τεράστιων ενοικίων και χάριν της τουριστικής ανάπτυξης και των Airbnb, το σφράγισμα του κτιρίου Γκίνη που φιλοξενούσε πολλά χρόνια διαδικασίες του α/α χώρου, η εν γένει μετατροπή της γειτονιάς από ένα ζωντανό πεδίο διεξαγωγής πολιτικής δράσης από τις καταπιεσμένες σε ένα εναλλακτικό μουσείο-διασκεδαστήριο προς εκμετάλλευση από επενδυτικά funds και αφεντικά, αποτελούν καίρια σημεία που εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο. Η εκκένωση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 2020 αποτέλεσε μιά ακόμα κίνηση σε αυτήν την κατεύθυνση.

Απο την μεριά μας, δεν θα μπορούσαμε παρά να τοποθετήσουμε εαυτές πλάι στα διωκόμενα άτομα της εκκένωσης του Πολυτεχνείου, και ταυτόχρονα απέναντι στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις και τις ορέξεις του συμπλέγματος κράτους-κεφαλαίου, που θέλουν πανεπιστήμια και γειτονιές να αποτελούν αποκλειστικά πεδία κερδοφορίας, και ανθρώπους-μηχανές παραγωγής και κατανάλωσης. Είμαστε δίπλα τους, όπως και σε κάθε κατεπιεσμένο που επιλέγει να ορθώσει ανάστημα, που διεκδικεί να ζήσει μια ζωή με όρους αξιοπρέπειας, συντροφικότητας, αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ – ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ – ΠΕΜΠΤΗ 14/11 9:00

Αναρχικό Στέκι Υπόκεντρο

Αλληλεγγύη στα διωκόμενα άτομα της εκκένωσης του πολυτεχνείου της 13ης Νοεμβρίου 2020

Τον Νοέμβρη του 2020, και λίγες μέρες μετά την επαναφορά του καθολικού περιορισμού κυκλοφορίας στα πλαίσια της “πρόληψης της διασποράς της Covid-19”, αποφασίζεται το σφράγισμα του κάτω Πολυτεχνέιου από το Υπουργείο Προ.Πο. και την διοίκηση του ΕΜΠ εν όψει των αγωνιστικών κινητοποιήσεων για το τριήμερο του Πολυτεχνείου. Στις 12 Νοέμβρη, μία μέρα πριν την εφαρμογή του lock-out, άνθρωποι του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος επιλέγουν να εισέλθουν στο χώρο του Πολυτεχνείου θέτοντας υπό αμφισβήτηση τον αποκλεισμό του ίδιου του χώρου, τις σχεδιαζόμενες απαγορεύσεις της επερχόμενης πορείας της 17ης Νοέμβρη αλλά και της επιβληθείσας απαγόρευσης των συναθροίσεων. Παράλληλα και στο ίδιο ευρύτερο πλαίσιο, πραγματοποιείται κατάληψη στην πρυτανεία του ΕΜΠ στου Ζωγράφου. Σύντομα, το Πολυτεχνείο βρίσκεται αποκλεισμένο από τις δυνάμεις καταστολής και η πρόσβαση από αλληλέγγυο κόσμο γίνεται αδύνατη. Την επόμενη μέρα, η αστυνομία εισβάλει στον χώρο και τον εκκενώνει, συλλαμβάνοντας 68 άτομα με τις κατηγορίες της διασποράς Covid, της διατάραξης και διακοπής της ομαλής λειτουργίας εκπαιδευτικού ιδρύματος, της διέγερσης σε διάπραξη πλημμελήματος και έκθεσης σε κίνδυνο της δημόσιας ασφάλειας και της απείθειας. Επιπρόσθετα, σε κάποια συλληφθέντα επιβάλλονται και πρόστιμα «άσκοπης μετακίνησης».

Η πανδημία του κορωνοϊού αποτέλεσε την κορωνίδα των συναπτών καταστάσεων εξαίρεσης της τελευταίας 15ετίας στον ελλαδικό χώρο. Το κράτος, προφασιζόμενο της προστασία της δημόσιας υγείας, εξάντλησε το κατασταλτικό του οπλοστάσιο μέσω των απαγορεύσεων (κυκλοφορίας, διαδηλώσεων, συναθροίσεων), του διαρκούς ελέγχου σε φυσικό και ψηφιακό επίπεδο, την επαναφορά νομοθετημάτων της επταετίας, την γιγάντωση και τον εκσυγχρονισμό της αστυνομίας. Παράλληλα, το ήδη υποβαθμισμένο σύστημα υγείας δεν ενισχύθηκε στο ελάχιστο, στρώνοντας το δρόμο της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης της υγείας, της περιστολής των δυνατοτήτων του και της προσβασιμότητας από τους μη-έχοντες, με την απόληξη αυτής της κρατικής στρατηγικής να γίνεται πλέον πρόδηλη, με την εισαγωγή των επί πληρωμή απογευματινών χειρουργείων.

Στα πλαίσια της ολομέτωπης επίθεσης στον κόσμο του αγώνα εντάσσεται και η αποστείρωση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Χώροι που ιστορικά αποτελούν πεδίο πολιτικοποίησης και πολιτικής δραστηριότητας, βρίσκονται στο στόχαστρο. Η κατάργηση του ασύλου, οι εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων στα πανεπιστήμια, η όλο και συχνότερη εισβολή και στρατοπέδευση μπάτσων, η ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η ποινικοποίηση των γενικών συνέλευσεων και οι διώξεις για τις καταλήψεις σχολών δεν στοχεύουν σε καμιά υποτιθέμενη εξυγίανση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά στην επιβολή σιγής νεκροταφείου σε χώρους που αποτελούν θερμοκοιτίδες ανατρεπτικών διεργασιών. Ιδιαίτερα για την γειτονιά των Εξαρχείων οπού εδράζεται ο χώρος του κάτω Πολυτεχνείου, το στοίχημα από την μεριά κράτους-κεφαλαίου είναι πολυεπίπεδο, καθώς εδώ και χρόνια προσπαθείται η απέκδυση των πολιτικών χαρακτηριστικών που ιστορικά φέρει η γειτονιά με πολλαπλούς τρόπους. Η διαρκής παρουσία μπάτσων, η κατασκευή του μετρό, ο εκτοπισμός των κατοίκων λόγω των τεράστιων ενοικίων και χάριν της τουριστικής ανάπτυξης και των Airbnb, το σφράγισμα του κτιρίου Γκίνη που φιλοξενούσε πολλά χρόνια διαδικασίες του α/α χώρου, η εν γένει μετατροπή της γειτονιάς από ένα ζωντανό πεδίο διεξαγωγής πολιτικής δράσης από τις καταπιεσμένες σε ένα εναλλακτικό μουσείο-διασκεδαστήριο προς εκμετάλλευση από επενδυτικά funds και αφεντικά, αποτελούν καίρια σημεία που εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο. Η εκκένωση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 2020 αποτέλεσε μιά ακόμα κίνηση σε αυτήν την κατεύθυνση.

Απο την μεριά μας, δεν θα μπορούσαμε παρά να τοποθετήσουμε εαυτές πλάι στα διωκόμενα άτομα της εκκένωσης του Πολυτεχνείου, και ταυτόχρονα απέναντι στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις και τις ορέξεις του συμπλέγματος κράτους-κεφαλαίου, που θέλουν πανεπιστήμια και γειτονιές να αποτελούν αποκλειστικά πεδία κερδοφορίας, και ανθρώπους-μηχανές παραγωγής και κατανάλωσης. Είμαστε δίπλα τους, όπως και σε κάθε κατεπιεσμένο που επιλέγει να ορθώσει ανάστημα, που διεκδικεί να ζήσει μια ζωή με όρους αξιοπρέπειας, συντροφικότητας, αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ – ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ – ΠΕΜΠΤΗ 14/11 9:00

Αναρχικό Στέκι Υπόκεντρο

ypokentro [at] espiv.net

Κυριάκος Ξυμητήρης πάντα μαζί μας στις καρδιές και στους αγώνες μας_Για την υπόθεση των Αμπελοκήπων

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

Για την υπόθεση των Αμπελοκήπων

Στις 31 Οκτωβρίου 2024 σκοτώνεται ο αναρχικός σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης, μετά από έκρηξη σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους. Από την ίδια έκρηξη, η αναρχική συντρόφισσα Μαριάννα μεταφέρεται στο νοσοκομείο με πολλαπλά τραύματα. Ακολουθεί το γνωστό «κυνήγι μαγισσών» και η προσπάθεια διαμόρφωσης εντυπώσεων από τις συντεταγμένες κρατικές δυνάμεις και τα ΜΜΕ, ενώ συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται ο σύντροφος Δημήτρης Π. και η αναρχική συντρόφισσα Δήμητρα Ζ., με μόνη σύνδεση τη σχέση τους με το διαμέρισμα στο οποίο έγινε η έκρηξη.

Γνωρίζαμε τον Κυριάκο από την ακούραστη και επίμονη παρουσία του σε αμέτρητους αγώνες, πάντα στο πλευρό των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων. Από τη διεκδίκηση του δρόμου στις πιο δύσκολες καταστάσεις, την αλληλεγγύη προς φυλακισμένους-ες και μετανάστριες-ες, μέχρι τους αγώνες ενάντια στον εξευγενισμό των Εξαρχείων και των γειτονιών του κέντρου, τις αντιφασιστικές συνελεύσεις, τις δράσεις και διαδικασίες ενάντια στις κρατικές δολοφονίες, και τους ταξικούς και φεμινιστικούς αγώνες. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα πεδία στα οποία είχαμε την τύχη να συνδιαμορφώσουμε, να διαφωνήσουμε και να συμπράξουμε. Είναι εκεί, που γνωρίσαμε το σπινθηροβόλο βλέμμα σου, το μόνιμο χαμόγελό σου, την ψύχραιμη φωνή σου και το ακαμπτο ηθικό σου, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές.

Όσο για τη συντρόφισσα Μαριάννα, δεν υπάρχει συνέλευση που δεν βρέθηκε, πορεία που δεν πήγε, αγώνας που δεν έδωσε, πάντα παρούσα στα πεδία του αγώνα . Ξέρουμε πως σύντομα θα ξαναβρεθούμε μαζί της στα αμφιθέατρα, στο δρόμο, στα στέκια, τις καταλήψεις, τους ελεύθερους χώρους και παντού . Δεν μπορούμε να συλλάβουμε το βάρος αυτού του δύσβατου μονοπατιού στο οποίο βαδίζει τώρα· μονάχα της θυμίζουμε πως δεν θα είναι ούτε στιγμή μόνη. Είμαστε πλάι της.

Η συντρόφισσα αυτή τη στιγμή νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό με πολλαπλά τραύματα και ανακρίθηκε πριν καν βγει από το νοσοκομείο. Η εξαναγκαστική ανάκριση μιας πολυτραυματία αποτελεί βασανιστήριο, με τις διωκτικές αρχές να μη διστάζουν να το πραγματοποιήσουν, παρότι το ιατρικό προσωπικό του νοσοκομείου γνωμοδότησε για το αντίθετο και η ίδια μέσω του δικηγόρου της ζήτησε εβδομαδιαία αναβολή. Από το Σάββατο 09/11 κρίνεται προφυλακιστέα.

Τόσο στη Μαριάννα όσο και στον σύντροφο Δημήτρη Π. και τη συντρόφισσα Δήμητρα Ζ., που συνελήφθησαν μετά την έκρηξη, έχουν αποδοθεί βαριές κατηγορίες με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο 187Α: συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση, έκρηξη και προμήθεια, κατοχή και κατασκευή εκρηκτικών, φθορά ξένης περιουσίας. Χωρίς κανένα ουσιαστικό στοιχείο, τα δύο συντρόφια – ο Δημήτρης Π. και η Δήμητρα Ζ. – κρίθηκαν προφυλακιστέα, αποτελώντας μία ακόμα από τις τόσες περιπτώσεις ποινικοποίησης συντροφικών και φιλικών σχέσεων. Είναι μια πάγια πρακτική των κρατικών μηχανισμών και της αντιτρομοκρατικής, η οποία πολλές φορές στο παρελθόν έχει αιχμαλωτίσει αγωνιστές και αγωνίστριες με στόχο τη διάχυση ενός κλίματος φόβου απέναντι στις σχέσεις, και στον αγώνα τον ίδιο, με στόχο την απομόνωση των αγωνιστών και την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης.

Τα ΜΜΕ, σε αγαστή συνεργασία με το κράτος, έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να σπείρουν ένα κλίμα τρομοϋστερίας, παρουσιάζοντας αγωνιζόμενους ανθρώπους ως «επικίνδυνους για το κοινωνικό σύνολο», αποπολιτικοποιώντας τη δράση τους. Η απόσπαση, άλλωστε, της κοινωνικής συναίνεσης απέναντι στην ολοένα εντεινόμενη εκμετάλλευση των καταπιεσμένων στηρίζεται στα προπαγανδιστικά της δεκανίκια. Οι ίδιοι που σιωπούν απέναντι στις κρατικές δολοφονίες μεταναστών στα τμήματα και στα χερσαία ή θαλάσσια σύνορα, συγκαλύπτουν κρατικά εγκλήματα όπως αυτά των Τεμπών και εργοδοτικές δολοφονίες, παίρνουν θέση υπέρ της γενοκτονίας και τον εκτοπισμό των Παλαιστινίων από το Ισραηλινό κράτος και της αιματηρής εξυπηρέτησης των δυτικών συμφερόντων στη Μέση Ανατολή. Οι ίδιοι που ξεπλένουν βιαστές και γυναικοκτόνους και σιγοντάρουν την καθημερινή ταξική και κοινωνική βία που βιώνουν τα εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας, δε θα είναι αυτοί που θα μιλήσουν για τα όσα συνέβησαν στις 31/10 στους Αμπελόκηπους, τις νοηματοδοτήσεις και τις επιλογές αγώνα των συντρόφων μας. Όσο τα καθεστωτικά μέσα στοχοποιούν, διαπομπεύουν και κανιβαλίζουν συντρόφους και συντρόφισσες στρώνοντας το δρόμο της καταστολής, η απάντησή μας είναι μία: Θα μας βρείτε απέναντί σας.

Εμείς με τη σειρά μας μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η συντρόφισσα Μαριάννα και ο σύντροφος Κυριάκος αποτελούν σάρκα από τη σάρκα των κινηματικών επαναστατικών διεργασιών και αναπόσπαστο κομμάτι του πολύμορφου αγώνα.

Η πολυμορφία των μέσων αγώνα που το ανταγωνιστικό κίνημα επιλέγει, σε διαλεκτική με το σκοπό, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των αγώνων ενάντια στο υπάρχον, επιφέροντας πολλές φορές βαρύτατο τίμημα. Οι επιλογή της κοινωνικής και ταξικής αντιβιας που αμφισβητεί έμπρακτα την αστική νομιμότητα και το κρατικό μονοπώλιο της βίας, προσανατολισμένη προς μια επαναστατική κατεύθυνση, αποτελεί διαχρονικά κομμάτι των αγώνων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων και ως τέτοια θα την υπερασπιστούμε. Πρόκειται για επιλογές που μπορούν να κριθούν μόνο από τον ίδιο τον κόσμο του αγώνα και την ιστορία των κοινωνικών μεταβολών, σε αντίθεση με την κυριαρχία και κάθε λογής θεσμική εξουσία, η οποία αποσκοπεί πρωτίστως στη διαιώνισή της.

Αυτό όμως, που φωτίζει περισσότερο τα δύο συντρόφια είναι η αταλάντευτη πορεία τους, η αδιάκοπη παρουσία τους στους αγώνες και η πίστη τους στην επαναστατική προοπτική για έναν άλλο κόσμο. Για το όραμα μία αυτοοργανώμενης κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης, χωρίς κράτη, θεούς και αφεντικά. Υπόσχεση δικιά μας προς το σύντροφο η συνέχιση του αγώνα. Ούτε βήμα πίσω.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΜΑΡΙΑΝΝΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ Ζ. ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ Π.

ΚΑΜΙΑ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΦΙΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

 

Αναρχικό στέκι Υπόκεντρο