Αλληλεγγύη στον αναρχικό Αντρέα Φ.
Στηρίζουμε τη συγκρέντρωση αλληλεγγύης στις φυλακές της Άμφισσας
Κυριακή 29/06, 12:30
Στις 22/4/24, κλιμάκιο της κρατικής ασφάλειας μαζί με την αντιτρομοκρατική πραγματοποιεί εισβολή στο σπίτι του συντρόφου Αντρέα Φ. στην Πάτρα. Μετά από πολύωρη έρευνα, μετάγεται στη ΓΑΔΑ, όπου και παραμένει κρατούμενος, μέχρι να οδηγηθεί στην ανακρίτρια κατηγορούμενος με τον αντιτρομοκρατικό 187Α ως μέλος της οργάνωσης «Σύμπραξη Εκδίκησης» και φυσικός αυτουργός των ενεργειών της, με τα μόνα «στοιχεία» να αποτελούν σημειώσεις και προσωπικές επικοινωνίες με έγκλειστους αγωνιστές. Στις 26/4, ο σύντροφος κρίνεται προφυλακιστέος και μετάγεται στις φυλακές Άμφισσας. Ο σύντροφος αρνείται το σύνολο των κατηγοριών.
Η συστηματική μεθόδευση των κατασταλτικών μηχανισμών απέναντι στον Αντρέα Φ. γίνεται εμφανής από την ακολουθία των γεγονότων. Περίπου 2 μήνες νωρίτερα, είχε πραγματοποιηθεί η πρώτη εισβολή στο σπίτι του, με αφορμή υπόθεση μικροκλοπής σε κατάστημα LIDL η οποία αναβαθμίστηκε στο ανυπόστατο κακούργημα της «ληστρικής επιδρομής», προκειμένου να δικαιολογήσει την εν λόγω έρευνα, αλλά και για να τοποθετήσει τον σύντροφο σε μια συνθήκη δικαστικής ομηρίας. Από το σπίτι του κατάσχονται πλήθος ηλεκτρονικών συσκευών, σημειώσεων και κινηματικού υλικού, κάποια από τα οποία θα χρησιμοποιηθούν αργότερα για την δημιουργία του απαραίτητου αφηγήματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι προκειμένου να κατασκευαστεί η δικογραφία απέναντι στο σύντροφο, οι διωκτικοί μηχανισμοί προβαίνουν σε σωρεία διαδικαστικών «παρατυπιών», όπως η δημιουργία ενταλμάτων σε χρονικές στιγμές που εξυπηρετούν αλλά δεν στοιχειοθετούνται, η σύνηθης επιστράτευση των «ανώνυμων τηλεφωνημάτων», αλλά και η χρήση «στοιχείων» συλλεγμένων στα πλαίσια άλλης υπόθεσης (LIDL). Κάτι τέτοιο, φυσικά, δεν μας αφήνει έκπληκτους, καθώς επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά ότι η δικαιοσύνη και οι νόμοι αποτελούν άθυρμα στα χέρια των κυριάρχων, που πότε χρησιμοποιούνται για να εξυπηρετηθούν οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις και η κρατική επικοινωνιακή ατζέντα του δόγματος «νόμος και τάξη», και πότε για να βγαίνουν λάδι οι -ταξικά, φυλετικά, ιεραρχικά, έμφυλα- προνομιούχοι. Καθώς τα ελάχιστα ευρήματα δεν επαρκούν για να στοιχειοθετήσουν μια δίωξη απέναντι στον σύντροφο, στην δικογραφία εισάγονται μέχρι και οι προσωπικές επικοινωνίες του με έγκλειστους αγωνιστές, οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με την υπόθεση, αλλά εξυπηρετούν στην απαραίτητη κατασκευή κλίματος, και παράλληλα λειτουργούν στην κατεύθυνση της ποινικοποίησης της αλληλεγγύης και της προσωπικής επαφής με πολιτικούς κρατουμένους. Ως συνήθως, τα ΜΜΕ συμβάλλουν με την σειρά τους στο κλίμα τρομοϋστερίας, αναπαράγοντας τις ανακοινώσεις των μπάτσων, και κάνοντας λόγο για παρελθοντικές «συλλήψεις για ληστείες».
Η παρουσία του συντρόφου στο πεδίο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων είναι πολυετής και συστηματική. Από τα φοιτητικά του ’06-’07, την εξέγερση του Δεκέμβρη του ’08, τις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις, τους εργατικούς αγώνες ανά την επικράτεια, την αλληλεγγύη στους μετανάστες, τους πολιτικούς κρατουμένους και τους φυλακισμένους, τις διαδηλώσεις απέναντι στις τόσες και τόσες κρατικές δολοφονίες, μέχρι και τις δομές αλληλοβοήθειας στην περίοδο της πανδημίας, ο Αντρέας Φ. έχει αποτελέσει οργανικό κομμάτι της κινηματικής πραγματικότητας τόσο της Πάτρας, όσο και ευρύτερα. Αυτή είναι και η ουσία της δίωξής του, η ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης, η στοχοποίηση και η τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων υποκειμένων. Προς επίρρωση αυτού, την ίδια μέρα και ώρα που ο σύντροφος απολογείται στην ανακρίτρια, οι δυνάμεις καταστολής επιτίθενται σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Παράρτημα στην Πάτρα, συλλαμβάνοντας 25 συντρόφισσες/ους και πραγματοποιώντας εισβολή στον χώρο, σε μια προσπάθεια να πλήξουν τον κόσμο του αγώνα και τις υποδομές του, χρησιμοποιοώντας την δίωξη του Αντρέα ως αφορμή.
Το γνωρίζουμε καλά ότι ο δρόμος για την ταξική και κοινωνική απελευθέρωση είναι δύσβατος και μακρύς. Η διαρκής δομική κρίση του καπιταλισμού και οι διαδοχικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης έχουν τοποθετήσει την κάμψη των κοινωνικών αντιστάσεων στην κορυφή της ατζέντας των κυριάρχων, γεγονός πρόδηλο από την όξυνση της κρατικής καταστολής τόσο σε εγχώριο όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή η διαδικασία πραγματώνεται και μέσω του πλήγματος της υπόστασης μεμονωμένων αγωνιστών, είτε αυτό γίνεται μέσω της διαρκούς στοχοποίησης από τα ΜΜΕ, είτε μέσω δικονομικών μεθοδεύσεων και φυσικής καταστολής. Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσαμε παρά να τοποθετούμε εαυτούς στο πλάι του Αντρέα, όπως και στο πλάι κάθε στοχοποιημένου αγωνιζόμενου υποκειμένου. Γιατί αν έχουμε κάτι, αυτό είναι η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, η κοινότητα. Η μία τον άλλον. Και αυτό είναι κάτι που η κυριαρχία δεν θα μπορέσει ποτέ ούτε να το αντιληφθεί, ούτε και να το πάρει.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΑΝΤΡΕΑ Φ.
ΜΕ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΥΨΩΜΕΝΗ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ