Οργή για την κρατική δολοφονία του Κ. Μανιουδάκη στα Χανιά

Οι μπάτσοι δολοφόνουν, τα ΜΜΕ και η αστική δικαιοσύνη συγκαλύπτουν.

Την Παρασκευή 1η Σεπτεμβρίου στον επαρχιακό δρόμο Σούδας Φρε-Βρυσσών στα Χανιά, ο 58χρόνος Κώστα Μανιουδάκης καταρρέει δεμένος, πισθάγκωνα, μετά άπο ξυλοδαρμό και βασανισμό που υπέστη από τα σώματα ασφαλείας των ΤΑΕ-Σούδας, σε ελέγχο που έγινε στο διερχόμενο αμάξι του. Μια ακόμα κρατική δολοφονία έλαβε χώρα, αυτή την φορά γιατί ο Κ.Μ. αρνήθηκε να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις των αστυνομικών του εν λόγω σώματος, έπειτα από διαπληκτισμό για μικροποσότητα χασίς που του καταλογίζουν.

Τα επόμενα βήματα της δολοφονίας ακολούθουν την πεπατημένη του ξελασπώματος των ενστόλων καθαρμάτων. Οι πρώτες ανακοινώσεις σε τοπικά και πανελλαδικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για θάνατο 58χρόνου από έμφραγμα σε έλεγχο τροχαίας. Ανακοινώνεται λάθος αστυνομικό σώμα (τα ΤΑΕ είναι γνωστά για την βιαιότητα που έχουν επιδείξει σε πλήθος περιπτώσεων στην Κρήτη) και λάθος τοποθεσία, αποπροσανατολίζοντας από τις πραγματικές συνθήκες θανάτου του Κ.Μ και επιχειρείται εκφοβίσμος αυτόπτων μαρτύρων. Επιπρόσθετα, ο ιατροδικαστής Μπελιβάνης υπηρετώντας το σύστημα διαπλοκής μέσα στο οποίο ανήκει, αποσιωπεί στη γνωμάτευσή του οποιαδήποτε αναφορά στις κακώσεις που έφερε ο Κ.Μ. σε όλο του το κεφάλι, φανερές με γυμνό μάτι σε όποιον είδε την σωρό του.

Απέναντι στην ένστολη βία που νομιμοποείται από όλο το σύστημα που υπηρετεί, η οργή μας είναι δεδομένη. Οργή για τις εκατοντάδες πνιγμένων στην Πύλο και την Μεσόγειο, για όσα πέθαναν στα Τέμπη για χάρη των κερδών του κεφαλαίου, για τις ανυπολόγιστες καταστροφές από τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές. Για τα αιματοβαμμένα νούμερα των εργατικών ατυχημάτων, για όσες και όσα βασανίστηκαν μέσα σε Α.Τ., για όσους δεν είχαν να πληρώσουν ένα εισητήριο, ή ακομα κ αν είχαν πετάχτηκαν από κάποιο κατάστρωμα λόγω περιθωριακού προφίλ ή στίγματος της αναπηρίας τους.

Αρνουμάστε να συναινέσουμε στην εκμετάλλεύση μας, στην αποδοχή του εκφασισμού και της επιβολής ως πραγματικότητα στην οποία θα πρέπει να συνηθίσουμε. Πλάι πλάι το ένα στο άλλο, ακονίζουμε τη μνήμη μας απέναντι στη λήθη μέχρι το κύμα των αγώνων μας να σαρώσει τις βίτρινες, τα γκλομπ τους, τα πλούτη τους.

Αντισταση στην βαρβαρότητα

Αλληλεγγύη στις εκκενωμένες καταλήψεις Άνω Κάτω Πατησίων, Ζιζάνια και Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου

Το πρώι της 25ης Αυγούστου 2023, ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας εισέβαλλαν και εκκένωσαν την κατάληψη του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Άνω – Κάτω Πατησίων, καθώς και την κατάληψη Ζιζάνια στις οδούς Φυλής και Φερών (πλ. Βικτωρίας). Και οι δύο καταλήψεις, η πρώτη μετρώντας 27 χρόνια ζωής ενώ η δεύτερη τρία, είχαν ενεργή σχέση με τις γειτονιές τους, λειτουργώντας ως τόποι αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης σε ντόπιους και μετανάστες/ριες μέσα στο νοσηρό αστικό κέντρο. Λίγες μέρες μετά τις δύο εκκενώσεις, στις 31/08, οι μπάτσοι εισβάλουν και στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου, καταστρέφοντας υλικές υποδομές. Ο χώρος πολύ σύντομα ανακαταλαμβάνεται με φόντο πλήθος διώξεων, πολλές προσαγωγές και συλλήψεις,αλλά και τραυματίες από τους δολοφόνους της ΔΡΑΣΗ. Παράλληλα, η κοσμητεία της Νομικής εισβάλλει και εκκενώνει το στέκι των Καλιαρντών, σε μια ακόμη προσπάθεια αποστείρωσης της φοιτητικής κοινότητας.

Ο χρόνος που επιλέγεται δε μας εκπλήσσει. Στο κατώφλι των πιο σκληρών ανταγωνισμών, τα υλικά πλήγματα στο κομμάτι που αντιμάχεται με τους δυναμικότερους όρους τα σχέδια των κυρίαρχων είναι αναμενόμενα. Εν μέσω καταστροφικών πυρκαγιών και πλημμυρών που θερίζουν όλο τον ελλαδικό χώρο, έχοντας αφήσει πίσω τους δεκάδες νεκρών, σε μια συνθήκη εθνικιστικού και ρατσιστικού παροξυσμού (πάντα με τις ευλογίες και την πριμοδότηση του κράτους), καθώς και της ολοένα εντεινόμενης οικονομικής αφαίμαξης και εργασιακής ασφυξίας των από τα κάτω, η κρατική εξουσία για άλλη μια φορά επιτίθεται σε όσους και όσες αγωνίζονται και προσπαθούν να βάλουν ανάχωμα στη στυγερή πραγματικότητα που επιβάλλουν κράτος και κεφάλαιο. Δεν ξεχνάμε άλλωστε τι συνέβη εν μέσω καλοκαιριού, που λίγο μετά την πολύνεκρη δολοφονία των μεταναστών στην Πύλο, άλλοι δύο ελεύθεροι χώροι, το πάρκο Δρακόπουλου και ο ΕΚΧ Βοτανικός, βρέθηκαν στο στόχαστρο κράτους και επενδυτών όπως συμβαίνει με το Λόφο του Στρέφη στα Εξάρχεια και σε άλλες περιόχες. Την ίδια ώρα, λοιπόν, που στοχοποιούν τα πιο υποτιμημένα ταξικά αδέρφια μας, τους μετανάστες/στριες, στρώνοντας το έδαφος για τις δολοφονίες μεταναστών και τα ρατσιστικά πογκρόμ όπως αυτά σε Έβρο και Λεμεσό, αποκλείουν τους ελεύθερους χώρους και καταστέλλουν τις ριζοσπαστικές δομές του ανταγωνιστικού κινήματος στα πλαίσια μίας συνολικής, ψυχρά υπολογιστικής εκστρατείας.

Οι καταλήψεις και τα αυτοοργοργανωμένα εγχειρήματα αγώνα αποτελούν σημεία πολιτικής ζύμωσης, τόπους συνάντησης και αμφισβήτησης των κυρίαρχων σχέσεων, ενάντια στον κόσμο της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Αποτελούν αναχώματα στον εθνικιστικό και πατριωτικό οχετό, στο ρατσισμό και το φασισμό, στην πατριαρχία, στις κραυγές για συστράτευση σε εθνικούς πολέμους καθώς και στην ανάπτυξη και τον εξευγενισμό. Μέσα από τις καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αγώνα, παλεύουμε χωρίς μαγικές συνταγές, αλλά με όπλα μας τη συλλογικοποίηση, την αλληλεγγύη και τη δράση στο εδώ και το τώρα, για την συλλογική και ατομική απελευθέρωση.

Σε πείσμα του κράτους, των εφεδρειών του, αλλά και των “εχεφρόνων” χειροκροτητών του, οι καταλήψεις ήταν, είναι και θα είναι.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις Άνω Κάτω, Ζιζάνια, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου και στέκι Καλιαρντών, και σε όλα τα διωκόμενα άτομα.

ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ Σ’ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

Αναρχικό Στέκι Υπόκεντρο