Στηρίζουμε την συγκέντρωση στα γραφεία της κατασκευαστικής ΕΡΕΤΒΟ, μια από τις υπεύθυνες εταιρείες καταστροφής της πλατείας Εξαρχείων.

Στηρίζουμε την συγκέντρωση στα γραφεία της κατασκευαστικής ΕΡΕΤΒΟ, μια από τις υπεύθυνες εταιρείες καταστροφής της πλατείας Εξαρχείων.

Τρίτη 7/3 στις 18:00 – Τιμολέοντος Φιλήμονος 15 (πίσω από το στάδιο του Παναθηναϊκού)

(αρχικό κάλεσμα: https://athens.indymedia.org/event/90183/)

Τα Εξάρχεια θα παραμείνουν σε τροχιά αντίστασης

Η γειτονιά των Εξαρχείων φέρει ανέκαθεν για μεγάλο μέρος (και) του α/α κινήματος ένα συμβολικό κεφάλαιο, καθώς πολιτικές διαδικασίες, εξεγερτικά γεγονότα, αυτοοργανωμένοι χώροι, δράσεις αμφισβήτησης και εναντίωσης στις κρατικές επιβολές έχουν δώσει σάρκα και οστά -και σε αυτό το γεωγραφικό πεδίο- στο όραμα του συνολικού αγώνα για την ανατροπή του σάπιου κόσμου της εξουσίας. Πολλές δεκαετίες τώρα η δυναμική της γειτονιάς αποτελεί ένα εχθρικό πεδίο για το κράτος και τους σχεδιασμούς του και, αναπόφευκτα, έχει μετατραπεί σε δοκιμαστικό σωλήνα των κατασταλτικών του πολιτικών.

Έτσι, τόσο κατά την προηγούμενη αριστερή διαχείριση από τον Σύριζα, όπου εκκενώθηκε πλήθος στεγαστικών, μεταναστευτικών και πολιτικών καταλήψεων, αλλά και από την πρώτη στιγμή της ανάληψης της διακυβέρνησης από τη δεξιά διαχείριση, αρχικά με την στοχοποίηση των καταλήψεων και στη συνέχεια με την ευκαιριακή -εξαιτίας της πανδημίας- επιτάχυνση της επιβολής των κρατικών σχεδιασμών στα Εξάρχεια, οι εκκενώσεις συνεχίστηκαν. Και, βέβαια, συμπληρώθηκαν με το σφράγισμα του κτηρίου Γκίνη, την εκτόξευση της βραχυχρόνιας μίσθωσης (Airbnb) την εκκίνηση των εργασιών στην πλατεία για το Μετρό, τη λεγόμενη ανάπλαση του Λόφου Στρέφη και την κατοχή της περιοχής από αμέτρητους μπάτσους. Στόχος η «κάθαρση» των Εξαρχείων, η πάταξη, δηλαδή, κάθε μορφής αντίστασης και ριζοσπαστικής σκέψης και η παράδοση της γειτονιάς σε μια άνευ προηγουμένου λεηλασία από την πλευρά του κεφαλαίου.

Η καταστροφή των ελεύθερων χώρων και πλατειών, μεταξύ των οποίων και η πλατεία Εξαρχείων, η οποία έχει μετατραπεί σε φρουρούμενο από κάθε λογής μπάτσους εργοτάξιο/οχυρό με λαμαρίνες, εντάσσεται στον ευρύτερο σχεδιασμό του «εξευγενισμού» (gentrification) του μητροπολιτικού ιστού με ζώνες συγκεκριμένων χρήσεων (κατοικία, εργασία, ψυχαγωγία). Και η ανάπλαση του λόφου του Στρέφη δεν μπορεί παρά να ενταχθεί μέσα στις γενικότερες κινήσεις της δημοτικής αρχής, για την περαιτέρω εκμετάλλευση των ελεύθερων δημόσιων χώρων στο όνομα της ανάπτυξης. Σχεδόν όλες οι γειτονιές του κέντρου της Αθήνας (Εξάρχεια, Κυψέλη, Κολωνός, Κουκάκι, Πετράλωνα, κτλ) εδώ και δυο δεκαετίες επαναπροσδιορίζονται, γίνονται εκμεταλλεύσιμες, αναπλάθονται, την ώρα που κάτοικοι εκδιώκονται από τα σπίτια τους, ώστε να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη λειτουργία της οικονομικής και εμπορικής δραστηριότητας και η προώθηση της «βαριάς βιομηχανίας της χώρας», του τουρισμού. Μια επίθεση με σαφές ταξικό πρόσημο.

Όπου και να την συναντήσουμε, η καπιταλιστική ανάπτυξη βρωμάει καταπίεση, εκμετάλλευση, αίμα και υπέρογκα κέρδη για τους εκλεκτούς, εις βάρος πάντα των κατώτερων στρωμάτων. Γι’ αυτό και μαζί με όλα αυτά το κράτος φροντίζει να κάνει ολοκληρωμένα τη δουλειά του και προετοιμάζει το πεδίο με προπαγάνδα, βία και καταστολή. Καμιά μας, βέβαια, δεν μπορεί να αρνηθεί τον πολιτικό συμβολισμό που περιέχουν και για το κράτος αυτές οι κινήσεις όταν αναφέρονται στην περιοχή των Εξαρχείων.

Η απόπειρα εγκληματοποίησης και υπονόμευσης της πολιτικότητας που έχουν δημιουργήσει τα γεγονότα των προηγούμενων δεκαετιών στα Εξάρχεια και η μετατροπή τους σε μια αποστειρωμένη, τουριστική περιοχή, σύμφωνη με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, οφείλουν να συναντήσουν τα κοινωνικά και πολιτικά αναχώματα που αναλογούν στην περίσταση. Επιλέγουμε, λοιπόν, να εμβαθύνουμε περαιτέρω τις ρίζες μας σεαυτό το έδαφος, να λάβουμε θέση μάχης σε άλλη μια πτυχή ενός γνώριμου πολέμου, του κοινωνικού-ταξικού.

Να οξύνουμε τις αδιαμεσολάβητες μορφές αγώνα

Να αντισταθούμε στην καπιταλιστική ανάπτυξη και τον εξευγενισμό

Να αντεπιτεθούμε στους κρατικούς σχεδιασμούς

αναρχικό στέκι Υπόκεντρο

Σχετικά με τα γεγονότα της 1ης Απολογιστικης Συνέλευσης του Athens Indymedia

Μετά από μια παύση τριών ετών, την Παρασκευή 2/12/2022 διεξήχθη στην ΑΣΟΕΕ η ανοιχτή απολογιστική συνέλευση του Indymedia. Στην συνέλευση αυτή, όπως και σε κάθε απολογιστική του Indymedia, η διαχειριστική και τεχνική ομάδα απολογίζει το έργο της και θέτει τους προβληματισμούς και τις προτάσεις της, συζητιέται η λειτουργία του μέσου, τα προβλήματα που υπήρχαν την προηγούμενη περίοδο, καθώς και η πολιτική δημοσίευσης η οποία επικυρώνεται ή σε περίπτωση ανάγκης τροποποιείται σε κάθε απολογιστική. Βασικό στοιχείο αυτής της διαδικασίας είναι το κάλεσμα και η συμμετοχή συντρόφων και συντροφισσών από το σύνολο του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος του οποίου το Indymedia αποτελεί εργαλείο αντιπληροφόρησης.

Ως αναρχικοί/ές/ά, βρεθήκαμε στην απολογιστική συνέλευση του Athens Indymedia, είτε ατομικά, είτε μέσω των συλλογικοτήτων και ομάδων μας, με στόχο να απολογίσουμε/συνδιαμορφώσουμε και επικαιροποιήσουμε με συντροφικούς όρους ζητήματα του μέσου, προβληματικά και μη, για το διάστημα που έχει μεσολαβήσει από την τελευταία απολογιστική. Με αυτό το κείμενο θέλουμε να αναφερθούμε στα περιστατικά που εκτυλίχθηκαν στην έναρξη της ανοιχτής διαδικασίας, καθώς από πλευράς μας είναι αξιακά αντίθετα και απόλυτα εχθρικά απέναντι σε κάθε διαδικασία του αναρχικού χώρου. Η δε παράλειψη ενημέρωσης, αλλά και τοποθέτησης γύρω από τα όσα έλαβαν χώρα σε ευρύτερο κινηματικό επίπεδο, θα λειτουργούσε ως πρόσφορο έδαφος για τις απειλές που εξαπολύθηκαν, τόσο απέναντι στα άτομα που διαχειρίζονται το μέσο, όσο και απέναντι σε όλους, όλες και όλα εμάς που ήμασταν παρόντα σε αυτή τη διαδικασία.

Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι αντιλαμβανόμαστε το Athens Indymedia ως ένα αυτοοργανωμένο μέσο αντιπληροφόρησης, μια δομή που συμβάλλει στον πλούτο του κινήματος, όργανο όχι της διαχειριστικής του ομάδας, αλλά των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων που βρίσκουν χώρο έκφρασης και αντανακλούν μέσα σε αυτό, με όλα τα αντιπαρατιθέμενα σκεπτικά και τις δυναμικές που μπορεί να εδράζονται εντός του. Το αντιλαμβανόμαστε ως βήμα για τα αγωνιζόμενα κομμάτια που επιχειρούν την ανταλλαγή και διάδοση της πληροφορίας με όρους αντιεμπορευματικούς, ως μια σημαντική κινηματική υποδομή που συμβάλλει στο σπάσιμο του αποκλεισμού φωνών από μια δημόσια σφαίρα διαμεσολαβημένη από τα κυρίαρχα μέσα και όλους τους ταξικούς, έμφυλους και φυλετικούς διαχωρισμούς που αυτά υπηρετούν.

Στο ξεκίνημα λοιπόν της απολογιστικής διαδικασίας και όσο οι συμμετέχοντες/ουσες/οντα διάβαζαν το απολογιστικό κείμενο-άξονες της δομής και το κείμενο τοποθέτησης ατόμου που συμμετείχε παλαιότερα στη διαχειριστική, μέλος της διαχειριστικής ομάδας του Ιndymedia πήρε το μικρόφωνο για να ορίσει την έναρξη της απολογιστικής συνέλευσης. Ακριβώς την στιγμή εκείνη, μέλος του Ρουβίκωνα διέκοψε τον σύντροφο, φωνάζοντας πως πριν και έξω από τη διαδικασία της συνέλευσης θα παρέμβει και θα μιλήσει πρώτα εκείνος. Η συνθήκη που επικράτησε εκείνη τη στιγμή σε όλη την αίθουσα ήταν η εξής: όλο το πίσω διάζωμα της αίθουσας της ΑΣΟΕΕ ήταν γεμάτο από κόσμο που πρόσκειται στον Ρουβίκωνα (περί τα 40 άτομα), κάποια από αυτά τα άτομα καθόντουσαν κοντά στην πόρτα σε μια προσπάθεια να ελέγξουν περιμετρικά όλο τον χώρο αλλά και την είσοδο/έξοδο από αυτόν. Στην πλειοψηφία τους είχαν κράνη στα χέρια, μπουφάν μηχανής και φορούσαν κοκκάλινα γάντια. Είχαν εμφανή νευρικότητα και μερικοί κινούνταν διαρκώς πέρα δώθε στην αίθουσα, δημιουργώντας κλίμα εκφοβισμού.

Ο προαναφερόμενος ξεκίνησε να μιλάει σε αρκετά έντονο τόνο αναφέροντας ότι η παρέμβαση στη συνέλευση αφορά τον νεκρό σύντροφό τους και την επιστολή της συντρόφισσάς του και υπεύθυνης για το θάνατό του το 2020, που αναρτήθηκε στο site του indymedia πριν 2 μήνες, και λέγοντας πως πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά των Ιndymedia, δημοσιεύεται κείμενο “δολοφόνου ενός αναρχικού” (sic).

Η έντονη τοποθέτησή του μετά από κάποια δευτερόλεπτα διακόπηκε από αντιδράσεις σε σχέση με τους όρους με τους οποίους εκείνος και η ομάδα του ήρθαν να επιβάλλουν την διαφωνία τους. Αυτό οδήγησε σε μια γενικευμένη σύρραξη με πολλά άτομα να περικυκλώνονται και να τραμπουκίζονται όταν απαντούσαν στις απειλές τους, άλλα και να δέχονται χαμηλόφωνα προσωπικές απειλές και πολλά “έλα έξω να τα πούμε” – κάτι που απευθυνόταν κυρίως σε άντρες συντρόφους. Παρόλο που δεν ασκήθηκε κάποια σωματική βία, η οποία κατά τα λεγόμενά τους συγκρατήθηκε από επιλογή τους, υπήρχε διαρκώς και ρητώς η απειλή της καθόλη την διάρκεια της “παρέμβασής” τους η οποία “διανθιζόταν” από έντονη λεκτική βία και βρισιές, αλλά και από απειλές για πράξεις σε μελλοντικό χρόνο αν δε συμμορφωθεί ο κόσμος στις επιταγές τους.

Τέλος, και αφού προσπαθούσαν πολλή ώρα να μας κάνουν να σιωπήσουμε χτυπώντας χέρια στα θρανία και ουρλιάζοντας, ώστε να συνεχίσει να μιλάει ο σύντροφός τους, έθεσαν το τελευταίο τους τελεσίγραφο, ότι δηλαδή “αν ξαναδοθεί βήμα στην δολοφόνο, δε θα έρθουν με τους ίδιους όρους.” Η συγκροτημένη ομαδική αποχώρησή τους από την αίθουσα συνοδεύτηκε από τους χαρακτηρισμούς “ρουφιάνοι” και “ντροπή της αναρχίας” προς το σύνολο των συμμετεχόντων της συνέλευσης.

Η συγκεκριμένη πολιτική ομάδα επέλεξε να προσπαθήσει να επιβάλει την άποψή της για την ανάρτηση ή μη μιας δημοσίευσης με μαφιόζικους, μάτσο, σεξιστικούς όρους, αλλά και με μιλιταριστικά χαρακτηριστικά. Αντ’ αυτού, θα μπορούσε να συζητήσει ή ακόμα και να καταγγείλει εντός της διαδικασίας της απολογιστικής όλα τα ζητήματα που θέλει κοινοποιώντας τα σκεπτικά και τη δική της θέση εντός της ανοιχτής διαδικασίας. Τις ενστάσεις και τις αντιρρήσεις της, ακριβώς δηλαδή ό,τι θα όφειλε να πράξει μια ομάδα που αυτοπροσδιορίζεται ως αναρχική.

Στο σημείο αυτό να πούμε ότι στο πλαίσιο αυτής της ενημέρωσης θεωρούμε πως δε χωράει ούτε και προϋποτίθεται η τοποθέτηση του σώματος της απολογιστικής γύρω από το εν λόγω ζήτημα, που με όρους ωμής επιβολής επιχείρησε να τοποθετήσει η εν λόγω πολιτική ομάδα. Τουλάχιστον, όχι σε έναν πρώτο χρόνο και χωρίς να διερευνήσει σε βάθος τα πράγματα που λέγονται. Δεν έχουμε ούτε ενιαία τοποθέτηση, αλλά και πολλά από εμάς που βρεθήκαμε εκεί δε διαθέταμε το σύνολο των πληροφοριών που θα αναλογούσαν σε μια τέτοια απόφαση. Και φυσικά, δε δόθηκε και κάποιο περιθώριο ερώτησης, διευκρίνησης, πολλώ δε μάλλον αμφισβήτησης των όσων λέγανε, ώστε να μπορεί να υπάρχει τοποθέτηση και των υπολοίπων πάνω στο εν λόγω θέμα.

Από πλευράς μας, ο λόγος που αποφασίσαμε να τοποθετηθούμε γραπτώς για αυτήν την “παρέμβαση”, όπως και η επιτόπου αντίδρασή μας σε αυτή, είναι επειδή πιστεύουμε ότι τέτοιες συμπεριφορές και τέτοιοι όροι επιβολής, τραμπουκισμού και απειλών άσκησης σωματικής βίας δεν έχουν καμία θέση ανάμεσά μας. Τα γεγονότα στην απολογιστική συνέλευση δεν αφορούν μόνο το μέσο και τους συμμετέχοντες σε αυτήν τη διαδικασία. Αφορούν όλο τον αναρχικό χώρο. Δεν είναι μια στιγμή, είναι η κορύφωση των παθογενειών που διαιωνίζονται εδώ και δεκαετίες και που αν αφεθούν για ακόμα μια φορά κάτω από το χαλί, την επόμενη φορά η εξέλιξή τους πιθανόν να είναι πολύ διαφορετική. Η προάσπιση του μέσου, των συμμετεχόντων και μιας ανοικτής ή κλειστής διαδικασίας είναι κύρια και πρώτα από όλα η καθεαυτού υπεράσπιση του αναρχικού χώρου. Με λίγα λόγια, αν ήρθαν για να σπείρουν το φόβο, θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δε μας αγγίζουν οι απειλές τους. Αν πάλι ήθελαν να επιβάλουν κάποια omerta, να θυμίσουμε ότι είμαστε αναρχικοί/ές/ά και τη σιωπή λόγω επιβολής της όποιας κυριαρχίας, την μετράμε ως βήμα πίσω.

Το Athens Indymedia αποτελεί το κύριο μέσο που χρησιμοποιεί ο αναρχικός χώρος για να τοποθετηθεί δημόσια. Έχει μακρά ιστορία, είναι μέρος ενός συνολικού κινήματος και έχει αμφίδρομη σχέση τόσο με ομάδες όσο και με άτομα. Η επιλογή του Ρουβίκωνα να έρθει και να επιτεθεί, όχι μόνο στο μέσο, αλλά και στην ανοιχτά καλεσμένη απολογιστική συνέλευσή του, δεν μας αφήνει το περιθώριο παρά να αντιληφθούμε την επίθεση αυτή ως μια προσπάθεια επιβολής και φίμωσης όχι μόνο στο ίδιο το μέσο, αλλά συνολικά στο αναρχικό κίνημα.

Το κείμενο αυτό γράφεται με σκοπό να γνωστοποιήσει τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και μια δήλωση ότι τέτοιες συμπεριφορές και πρακτικές, δεν είναι αποδεκτές και ανεκτές. Έχει έρθει η στιγμή το σύνολο των ατόμων, των ομάδων και των συλλογικοτήτων που χρησιμοποιούν το μέσο και όχι μόνο, να πάρουν ξεκάθαρη θέση απέναντι σε κάθε λογής τραμπούκους, υπερασπιζόμενα τα εργαλεία του αγώνα, του κινήματος και φυσικά τους ανθρώπους μας με υλικούς και πρακτικους όρους, εάν και όποτε αυτό χρειάζεται.

Το σώμα της Απολογιστικής συνέλευσης του Athens Indymedia

BAR οικονομικής ενίσχυσης για δικαστικά έξοδα συντρόφου

Μπαρ οικονομικής ενίσχυσης για δικαστικά έξοδα συντρόφου που διώκεται για δράση αλληλεγγύης στην απεργία πείνας του Δ.Κουφοντίνα στο Ηράκλειο Κρήτης

Πέμπτη 09/03, από τις 20:00

Μικροφωνικές Συγκεντρώσεις ενάντια στην καπιταλιστική ανάπτυξη & τον εξευγενισμό σε γειτονιές της Αθήνας

Μικροφωνική Συγκέντρωση ενάντια στην καπιταλιστική ανάπτυξη & τον εξευγενισμό.

Σάββατο 11/03-13:00: Μεθώνης και Μπενάκη, Εξάρχεια

Σάββατο 18/03-13:00:Πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνα, Κολωνός

Πέμπτη 23/3-18:00: Σταθμός ΗΣΑΠ,Πετράλωνα

Απέναντι στις αναπλάσεις και τον εξευγενισμό τα Εξάρχεια και κάθε γειτονιά του κέντρου της Αθήνας θα παραμείνουν σε τροχιά αντίστασης.

Η γειτονιά των Εξαρχείων φέρει ανέκαθεν για μεγάλο μέρος (και) του α/α κινήματος ένα συμβολικό κεφάλαιο, καθώς πολιτικές διαδικασίες, εξεγερτικά γεγονότα, αυτοοργανωμένοι χώροι, δράσεις αμφισβήτησης και εναντίωσης στις κρατικές επιβολές έχουν δώσει σάρκα και οστά -και σε αυτό το γεωγραφικό πεδίο- στο όραμα του συνολικού αγώνα για την ανατροπή του σάπιου κόσμου της εξουσίας. Πολλές δεκαετίες τώρα η δυναμική της γειτονιάς αποτελεί ένα εχθρικό πεδίο για το κράτος και τους σχεδιασμούς του και, αναπόφευκτα, έχει μετατραπεί σε δοκιμαστικό σωλήνα των κατασταλτικών του πολιτικών.

Έτσι, τόσο κατά την προηγούμενη αριστερή διαχείριση από τον Σύριζα, όπου εκκενώθηκε πλήθος στεγαστικών, μεταναστευτικών και πολιτικών καταλήψεων, αλλά και από την πρώτη στιγμή της ανάληψης της διακυβέρνησης από τη δεξιά διαχείριση, αρχικά με την στοχοποίηση των καταλήψεων και στη συνέχεια με την ευκαιριακή -εξαιτίας της πανδημίας- επιτάχυνση της επιβολής των κρατικών σχεδιασμών στα Εξάρχεια, οι εκκενώσεις συνεχίστηκαν. Και, βέβαια, συμπληρώθηκαν με το σφράγισμα του κτηρίου Γκίνη, την εκτόξευση της βραχυχρόνιας μίσθωσης (Airbnb) την εκκίνηση των εργασιών στην πλατεία για το Μετρό, τη λεγόμενη ανάπλαση του Λόφου Στρέφη και την κατοχή της περιοχής από αμέτρητους μπάτσους. Στόχος η «κάθαρση» των Εξαρχείων, η πάταξη, δηλαδή, κάθε μορφής αντίστασης και ριζοσπαστικής σκέψης και η παράδοση της γειτονιάς σε μια άνευ προηγουμένου λεηλασία από την πλευρά του κεφαλαίου.

Η καταστροφή των ελεύθερων χώρων και πλατειών, μεταξύ των οποίων και η πλατεία Εξαρχείων, η οποία έχει μετατραπεί σε φρουρούμενο από κάθε λογής μπάτσους εργοτάξιο/οχυρό με λαμαρίνες, εντάσσεται στον ευρύτερο σχεδιασμό του «εξευγενισμού» (gentrification) του μητροπολιτικού ιστού με ζώνες συγκεκριμένων χρήσεων (κατοικία, εργασία, ψυχαγωγία). Και η ανάπλαση του λόφου του Στρέφη δεν μπορεί παρά να ενταχθεί μέσα στις γενικότερες κινήσεις της δημοτικής αρχής, για την περαιτέρω εκμετάλλευση των ελεύθερων δημόσιων χώρων στο όνομα της ανάπτυξης. Σχεδόν όλες οι γειτονιές του κέντρου της Αθήνας (Εξάρχεια, Κυψέλη, Κολωνός, Κουκάκι, Πετράλωνα, κτλ) εδώ και δυο δεκαετίες επαναπροσδιορίζονται, γίνονται εκμεταλλεύσιμες, αναπλάθονται, την ώρα που κάτοικοι εκδιώκονται από τα σπίτια τους, ώστε να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη λειτουργία της οικονομικής και εμπορικής δραστηριότητας και η προώθηση της «βαριάς βιομηχανίας της χώρας», του τουρισμού. Μια επίθεση με σαφές ταξικό πρόσημο. Ταυτόχρονα, ο κρατικός και δημοτικός σχεδιασμός προχωράει στην ολοένα και μεγαλύτερη επίθεση στους ανοικτούς και δημόσιους χώρους, συρρικνώνοντας τον ελεύθερο, δημόσιο και ανοικτό χώρο των κατοίκων του κέντρου της Αθήνας, όπως και στην περίπτωση της Ακαδημίας Πλάτωνος.

Στα τέλη του 2022, ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός για την ανάπλαση του άλσους της Ακαδημίας Πλάτωνος και στις αρχές του 2023 παρουσιάστηκαν οι μακέτες του αρχιτεκτονικού γραφείου που τον κέρδισε. Οι όροι με τους οποίους έγινε ο διαγωνισμός, όπως επίσης και η ανακήρυξη του αποτελέσματος από το ίδιο το αρχιτεκτονικό γραφείο, μάλιστα δεν διακρίθηκαν από διαφάνεια. Η ανάπλαση της Ακαδημίας Πλάτωνος περιλαμβάνει τη μετατροπή του ανατολικού άκρου του αρχαιολογικού Άλσους (Γυμνάσιο- Παλαίστρα) σε “κλειστό” αρχαιολογικό χώρο με θάμνους που έχει ως αποτέλεσμα την κοπή-εκρίζωση 400 και πλέον μεγάλων δέντρων και την κατασκευή του Μουσείου της Πόλης των Αθηνών σε έκταση 30 στρεμμάτων με προβλεπόμενη δόμηση 17.000 τ.μ. στο δυτικό άκρο του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου. Πέρα από την τσιμεντοποίηση του άλσους, η ανάπλαση έχει ως βασικό στόχο τον εξευγενισμό, την τουριστικοποίηση και την αλλαγή χρήσης σε άλλη μια γειτονιά του κέντρου, με άμεσες καταστροφικές συνέπειες στους κατοίκους της περιοχής.

Ίσως το πιο γνωστό και ακραίο παράδειγμα τουριστικοποίησης και αλλαγής χρήσης στο κέντρο της Αθήνας είναι η περιοχή του Κουκακίου, αλλά και των Πετραλώνων. Μέσα σε μια δεκαετία, οι μόνιμοι κάτοικοι των περιοχών έχουν λιγοστέψει, ενώ τα μαγαζιά, η βραχυχρόνια μίσθωση και τα ξενοδοχεία ανθίζουν. Μέσα σε αυτή τη λογική, ο λόφος του Φιλοπάππου αποτελεί ένα μικρό φιλέτο και εδώ και δύο δεκαετίες ανακινούνται προσπάθειες περίφραξης, αλλοίωσης και ιδιωτικοποίησής του, που ευτυχώς έχουν εμποδιστεί από τους αγώνες των κατοίκων των γύρω περιοχών. Στα τέλη του 2021, εγκρίθηκε από την οικονομική επιτροπή του Δημου Αθηναίων προγραμματική σύμβαση η οποία περιγράφει την εκτέλεση έξι υποέργων για πολυδιασπασμένες παρεμβάσεις στον λόφο. Δεν θεωρούμε ότι οι προσπάθειες κράτους και δήμου για την ιδιωτικοποίηση του λόφου και περαιτέρω καπιταλιστικής ανάπτυξης της περιοχής έχουν τελειώσει, καθώς βρίσκεται σε ένα σημείο κλειδί για την τουριστική ανάπτυξη.

Όπου και να την συναντήσουμε, η καπιταλιστική ανάπτυξη βρωμάει καταπίεση, εκμετάλλευση, αίμα και υπέρογκα κέρδη για τους εκλεκτούς, εις βάρος πάντα των κατώτερων στρωμάτων. Γι’ αυτό και μαζί με όλα αυτά το κράτος φροντίζει να κάνει ολοκληρωμένα τη δουλειά του και προετοιμάζει το πεδίο με προπαγάνδα, βία και καταστολή. Καμιά μας, βέβαια, δεν μπορεί να αρνηθεί τον πολιτικό συμβολισμό που περιέχουν και για το κράτος αυτές οι κινήσεις όταν αναφέρονται στην περιοχή των Εξαρχείων.

Η απόπειρα εγκληματοποίησης και υπονόμευσης της πολιτικότητας που έχουν δημιουργήσει τα γεγονότα των προηγούμενων δεκαετιών στα Εξάρχεια και η μετατροπή τους σε μια αποστειρωμένη, τουριστική περιοχή, σύμφωνη με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, οφείλουν να συναντήσουν τα κοινωνικά και πολιτικά αναχώματα που αναλογούν στην περίσταση. Επιλέγουμε, λοιπόν, να εμβαθύνουμε περαιτέρω τις ρίζες μας σε αυτό το έδαφος, να λάβουμε θέση μάχης σε άλλη μια πτυχή ενός γνώριμου πολέμου, του κοινωνικού-ταξικού και ταυτόχρονα να βρεθούμε αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι στους αγώνες που δίνονται και σε άλλες γειτονιές ενάντια στον εξευγενισμό και την συρρίκνωση του δημόσιου και ανοικτού χώρου.

Να οξύνουμε τις αδιαμεσολάβητες μορφές αγώνα Να αντισταθούμε στην καπιταλιστική ανάπτυξη και τον εξευγενισμό σε κάθε γειτονιά Να αντεπιτεθούμε στους κρατικούς σχεδιασμούς

αναρχικό στέκι Υποκέντρο

αραχώβης 42 Εξάρχεια. e-mail: ypokentro[@]espiv.net